Na Wydziale Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego opracowano sensor do oznaczeń poziomu dopaminy zwłaszcza w moczu – wykazuje niższą od konkurencyjnych czujników opisywanych w literaturze, dolną granicę detekcji i oznaczalności, a mianowicie wartości rzędu 10^-12M dopaminy w moczu. Zaletami uzyskiwanego czujnika jest jego krótki czas przygotowania, możliwość modyfikacji w trakcie syntezy materiałów chemicznych oraz to, że roztwory używane do syntezy są neutralne dla środowiska człowieka. Czujnik uzyskany naszą metodą jest tani, charakteryzuje się też wysoką trwałością materiału elektrodowego. Nasze rozwiązanie pozwala na oznaczalność dopaminy w próbkach wzorcowych w obecności takich substancji interferujących jak kwas askorbinowy i kwas moczowy, oraz w naturalnych próbkach moczu. Z założenia wynalazek jest otrzymany z łatwo dostępnych na rynku krajowym materiałów o umiarkowanych cenach, mało szkodliwych dla środowiska i nie generujących odpadów. Ponadto nie zastosowano żadnych domieszek metali ciężkich (kobalt, rtęć, kadm, ołów), metali ziem rzadkich jak i nanocząstek metali szlachetnych budzących wiele naukowych kontrowersji. Nie stosowano żadnych organicznych rozpuszczalników w syntezie jak i w trakcie analizy badanych próbek. Nasz wynalazek został otrzymany w temperaturze pokojowej, w standardowej trójelektrodowej komórce elektrochemicznej, w sposób niezwykle prosty. W trakcie otrzymywania sensora miał miejsce relatywnie niski pobór energii elektrycznej. Całkowity czas laboratoryjnej elektropolimeryzacji pojedynczego sensora wynosi maksymalnie 15 minut. Ponadto, procedura analizy wymaga wstępnej kalibracji czujnika trwającej ok. 45 minut. Pomiar jednej próbki trwa nie dłużej niż 1 minuta. W trakcie otrzymywania czujnika nie emitowano  dwutlenku węgla oraz gazów trujących i innych toksycznych odpadów.

CO MOŻNA OSIĄGNĄĆ DZIĘKI WYNALAZKOWI:

• diagnostykę wielu chorób związanych z zaburzeniem gospodarki dopaminowej  m.in. Parkinsona, Alzheimera, chorób psychicznych np.: depresji, choroby dwubiegunowej, chorób uzależnieniowych i zaburzeń typu: ADHD, chorób genetycznych np.: Huntingtona;
• określenie przyczyn występowania zaburzeń w organizmie związanych z podwyższonym lub obniżonym poziomem dopaminy;
• kontrolowanie poziomu tego biomarkera dla celów procedur medycznych oraz kontroli uzależnień.

Powyższe cele można osiągnąć bezinwazyjnym badaniem moczu,  ze względu na to, że  elektroda do oznaczania dopaminy posiada subnanomolową granicę  oznaczalności w obecności substancji interferujących obecnych naturalnie w płynach fizjologicznych.

ZALETY

• Trwała mechanicznie elektroda;
• Łatwe i bardzo szybkie przygotowanie;
• Materiał elektrodowy całkowicie polimerowy, organiczny;
• Możliwe pokrywanie powierzchni o różnym kształcie;
• Substraty oraz produkt są neutralne dla człowieka oraz środowiska;
• Materiały i stosowane metody są tanie;
• Elektroda wykazuje bardzo dobre właściwości elektrokatalityczne dla utleniania dopaminy;
• Elektroda do oznaczania dopaminy z bardzo niską granicą oznaczalności w obecności substancji interferujących obecnych naturalnie w płynach fizjologicznych;
• Elektroda wskaźnikowa łatwa do regeneracji;
• Nie wymaga użycia rozpuszczalników organicznych.